باشگاه کوهنوردی سیمرغ

کوهستان‌ها و آتشفشان‌های فراوانی در اقصی نقاط این کره خاکی و در کشورهای مختلف وجود دارند که در نظر مردم آن مناطق مقدس محسوب شده و از آن به نیکی یاد می شود. یکی از این کوه ها و یا به تعبیری آتشفشان های خاموش اما زیبا فوجی است که در ژاپن قرار گرفته است و امروز قصد داریم اطلاعاتی حیرت انگیز را پیرامون کوه فوجی در اختیار شما قرار دهیم.کوه فوجی با ارتفاع ۳۷۷۶ متر، بلندترین کوه ژاپن محسوب می شود. جالب است بدانید؛ این کوه یک آتشفشان خاموش است و آخرین فوران آن به سال‌های ۱۷۰۷-۱۷۰۸ میلادی باز می گردد.کوه فوجی یکی از سه کوه مقدس ژاپن است و در این میان دو کوه دیگر به‌نام‌های کوه تیت و کوه هاکو نیز در کشور ژاپن تقدس دارند.دامنهٔ کوه فوجی در مرز بین استان‌های شیزوئوکا و یاماناشی در غرب توکیو قرار دارد و می‌توان آن را در یک روز آفتابی دید.خالی از لطف نیست که بدانید؛ کوه فوجی نزدیک به کنارهٔ اقیانوس آرام در جزیره هونشوی مرکزی واقع شده‌است و سه شهر کوچک؛ گوتنبا (جنوب)، فوجی‌یوشیدا (شمال) و فوجی‌نومیا (جنوب غربی) آن را احاطه کرده‌اند.شکل و شمایل زیبای کوه فوجی که شباهت زیادی به یک مخروط متقارن دارد؛ به عنوان نمادی از کشور ژاپن شناخته شده‌ است و پیوسته در نقاشی‌ها و فرتور (عکس)‌ها می‌آید

بهترن و زیباترین چشم‌انداز فوجی در اطراف ایستگاه شین - فوجی و از سمت راست قطار قابل مشاهده است. به طوری که مسافران با سفری در حدود ۴۰ تا ۴۵ دقیقه می‌توانند از زیبایی‌های بی‌نظیر این منظقه نهایت لذت را ببرند. مسافران اعتقاد دارند که کوهستان از این مسیر بسیار رویایی به‌نظر می‌رسد.

آتشفشان خاموش فوجی در روز ۲۲ ژوئن سال ۲۰۱۳ به عنوان یکی از میراث‌های جهانی یونسکو تعیین شد.

گفته می‌شود که این کوه در ابتدا Fuji no Yama نام داشته است. برخی هم اعتقاد دارند که فوجی از زبان قوم آینو» گرفته شده و معنی آن آتش است. آینو‌ها قومی باستانی هستند که زبانش هم‌ریشه با زبان ژاپنی نیست. بعد‌ها مردم ژاپن واژه سان» را به آن افزودند که معنی کوه» دارد.

در منطقه فوجیگوکو (۵ دریاچه فوجی) در بخش شمالی کوهستان و همچنین در هاه در نزدیکی چشمه آبگرم، شما می‌توانید زیباترین چشم‌انداز را از کوه فوجی تماشا کنید. این مناطق در کنار یکدیگر ترکیب بی‌نظیری از لذت و زیبایی را می‌سازند.

آتشفشان خاموش فوجی از محبوبیت بسیار زیادی در میان کوهنوردان بین‌المللی برخوردار است. بسیاری از مردم برای تماشای طلوع آفتاب که از بالا گورایکو نامیده می‌شود، از این کوه صعود می‌کنند.

در پای کوه فوجی، حرمی وجود دارد که برخی از کوهنوردان پیش از صعود در آنجا عبادت می‌کنند. جشنواره Yabusame که در ماه می‌برگزار می‌شود و در آن پرفورمنس‌های سامورایی به نمایش گذاشته می‌شود، در این محل برپاست و مورد استقبال مردم زیادی قرار می‌گیرد.

کوه فوجی به‌عنوان نمادی از کشور ژاپن به شمار می‌رود. تصاویر این کوهستان زیبا در بسیاری از آثار هنری کشور ژاپن مورداستفاده قرار گرفته است و همچنان نیز آن را می‌توان در خیلی از تصویرسازی‌ها و نقاشی‌های ژاپنی مشاهده کرد.

نخستین فردی که قله فوجی را فتح کرد، راهب ناشناسی بود و به همین خاطر، آن را مقدس می‌دانند. در همین راستا، در زمان باستان به ن اجازه صعود نمی‌دادند. البته این ممنوعیت در سال ۱۹۱۲ میلادی برچیده شد

بالارفتن از این کوه چندان آسان نیست. دمای هوا در ارتفاعات این آتشفشان خاموش بسیار پایین است و بعضا به منفی ۳۵ درجه سانتی‌گراد هم می‌رسد. به همین خاطر، اغلب در مرداد یا شهریور باید از این کوه بالا رفت.

۳۶ چشم‌انداز از کوه فوجی نام مجموعه‌ای هنری از هوای کاتسوشیکا» است که با چوب ساخته شده است و کوه فوجی را در فصول و آب‌وهوا‌های مختلف و از زوایای گوناگون به تصویر کشیده است. ساخت این مجموعه در سال ۱۸۳۰ میلادی آغاز شده است، یعنی زمانی که هنرمند یاد شده ۷۰ سال داشته است.کوه فوجی در میان دریاچه‌های موتوسوکو، کاواگوچیکو، شوجیکو، یاماناکاکو و سیکو واقع شده است.شاید باورتان نشود، اما فوجی از ۳ آتشفشان جداگانه تشکیل شده است: کوماتیکو در پایین، کوه فوجی در میانه و فوجی در بالا.دانشمندان اعلام کرده‌اند که آتشفشان فوجی هر لحظه احتمال فوران کردن دارد. این کوه همیشه تحت نظارت دقیق و همیشگی گروهی از زمین‌شناسان قرار دارد و گفته می‌شود که فوران آن احتمالا هیچ نشانه اولیه‌ای در بر نخواهد داشت.کوه فوجی یکی از کوهستان‌هایی است که کوهنورد‌های بین‌المللی به آن علاقه فراوانی دارند و برای سفر به این مکان مقدس و زیبا به کشور ژاپن سفر می‌کنند. به‌طوری که بر اساس آمار، سالانه ۲۰۰ هزار کوهنورد فوجی را فتح می‌کنند.در فرهنگ ژاپنی، فوجی نماد خوش‌شانسی هم بشمار می‌رود. مردم با تماشای فوجی احساس آسایش و راحتی دارند.با اینکه کوه فوجی یکی از مقاصد گردشگری بین‌المللی محسوب می‌شود و توریست زیادی هم دارد، اما مردم محلی اعتقاد دارند: فرد عاقل فقط یک بار فوجی را فتح می‌کند و تنها احمق‌ها دوبار صعود می‌کنند.»

نیرمال پورجا، کوهنورد اهل نپال و سرباز پیشین نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا موفق شد در مدت زمان کمتر از هفت ماه، به ۱۴ قله‌ی مرتفع جهان صعود کند و رکورد بزند.او که در نیروهای ویژه‌ی بریتانیا خدمت کرده است، به همراه سه شرپا به قله‌ی شیشاپانگما در تبت صعود کرد. این چهاردهمین و آخرین کوهی محسوب می‌شد که به‌عنوان بخشی از کارزار پروژه‌ ممکن (Project Possible) در ۱۸۹ روز به پایان ‌رسانده بود.این کهنه سرباز ۳۶ ساله اهل نپال توانسته است ظرف مدت ۶ ماه، به ۱۴ قله‌ی بلند دنیا صعود کند و رکورد پیشین را بشکند که در مدت هفت سال انجام شده بود.

او در اکتبر ۲۰۱۹ توانسته بود به قله‌ی ماناسلو در هیمالیا نپال صعود کند که دومین قله‌ی بلند دنیا به شمار می‌رود.

اولین قله‌ در فهرست او، آناا با ارتفاع ۸۰۰۰ متری در نپال بود که موفق به صعود آن شد.

او در پستی در توئیتر خود با جمله‌ی: ماموریت موفقیت‌آمیز بود، این موضوع را جشن گرفت.

او در بیانیه‌ای گفت:

من به این پروژه ایمان دارم و افرادی را با خود همراه کرده‌ام که آن‌ها نیز پروژه‌ی مرا قبول دارند، این اقدام صرفاً برای خودم نبود و به همین دلیل موفق به عبور از سد موانع بسیار بزرگ این سفر شده‌ام. می‌دانستم که با تحقق این هدف می‌توانم الهام‌بخش همه‌ی نسل‌ها در سراسر دنیا شوم.

پیش‌تر کیم چانگ هو از کره جنوبی در سال ۲۰۱۳ توانسته بود پس از ۷ سال و ۱۰ ماه و ۶ روز، سریع‌ترین رکورد صعود به ۱۴ قله‌ی مرتفع دنیا را به ثبت برساند، او با اختلاف ناچیز یک ماه و هشت روز، رکورد قبلی را که به یرزی کوکوچکا در سال ۱۹۸۷ تعلق داشت، شکست.

تاکنون فقط ۴۰ کوهنورد موفق به انجام این ۱۴ صعود شده‌اند که هشت نفر از آن‌ها اهل نپال، پنج نفر از پاکستان و یک نفر از تبت بوده‌اند.

نیک اینگلیش از مؤسسان ساعت‌سازی برمونت که اسپانسر پروژه‌ی نیرمال پورجا بوده است، می‌گوید:

نیرمال پورجا را برای اولین بار از طریق دوستان ارتشی‌ مشترک‌مان ملاقات کردیم، زمانی که او یک کوهنورد گمنام بود. او انسانی الهام‌بخش است و به موفقیتی کاملاً قابل‌توجه دست یافته است.

نیرمال پورجا اوایل امسال نیز به تیتر خبرها تبدیل شد، زمانی که در ماه مه عکسی از صف طولانی کوهنوردان در منطقه‌ی مرگ اورست منتشر کرد که برای رسیدن به قله در انتظار بودند. پس از آن موجی از انتقادات شکل گرفت که دولت نپال را به وضع قوانین جدید کوهنوردی واداشت.

این افسر سابق نیروی دریایی بریتانیا به‌خاطر موفقیت‌های کوهنوردی‌اش،‌ موفق به دریافت جایزه‌ی عضو رتبه‌ی امپراتوری بریتانیا در سال ۲۰۱۶ از دست ملکه الیزابت شد.

او در حین تکمیل پروژه‌ی ممکن، ۶ رکورد دیگر را نیز شکست، از جمله سریع‌ترین صعود به سه قله‌ای که بیشترین ارتفاع را در دنیا دارند.

یکی از اعضای تیم او که از راهنماهای شرپای نپالی بود نیز یک رکورد جهانی به ثبت رساند. مینگما دیوید به‌ عنوان جوان‌ترین فردی لقب گرفت که تاکنون به همه‌ی ۱۴ قله‌ی بلند دنیا صعود کرده، به‌طوری که فقط ۹ قله‌ی آن مربوط به همین پروژه بوده‌اند.

نیرمال پورجا، مدت کوتاهی پس از صعود به آناا توانست در اقدامی موفقیت‌آمیز، دکتر چین وویی کین، کوهنوردی که برای ۴۰ ساعت بدون آب و غذا و اکسیژن مانده بود، نجات دهد.

پورجا و تیمش پس از آن به کمک دو کوهنورد دیگر در کانگچنجونگا نپال شتافتند و بخشی از اکسیژن خود را به آن‌ها دادند.

ای دیو سپید پای در بند!ای گنبد گیتی! ای دماوند!/از سیم به سر یکی کله خودز آهن به میان یکی کمر بند/تا چشم بشر نبیندت رویبنهفته به ابر، چهر دلبند/تا وارهی از دم ستورانوین مردم نحس دیومانند/با شیر سپهر بسته پیمانبا اختر سعد کرده پیوند/چون گشت زمین ز جور گردونسرد و سیه و خموش و آوند/بنواخت ز خشم بر فلک مشتآن مشت تویی، تو ای دماوند!/تو مشت درشت روزگاریاز گردش قرن ها پس افکند/ای مشت زمین! بر آسمان شوبر ری بنواز ضربتی چند/نی نی، تو نه مشت روزگاریای کوه! نیم ز گفته خرسند/تو قلب فسرده زمینیاز درد ورم نموده یک چند/شو منفجر ای دل زمانه !وآن آتش خود نهفته مپسند/خامش منشین، سخن همی گویافسرده مباش، خوش همی خند/ای مادر سر سپید! بشنواین پند سیاه بخت فرزند/بگرای چو اژدهای گرزهبخروش چو شرزه شیر ارغند/ترکیبی ساز بی‌ مماثلمعجونی ساز بی‌همانند/از آتش آه خلق مظلوموز شعله کیفر خداوند/ابری بفرست بر سر ریبارانش ز هول و بیم و آفند/بشکن در دوزخ و برون ریزبادافره کفر کافری چند/ز آن گونه که بر مدینهٔ عادصرصر شرر عدم پراکند/بفکن ز پی این اساس تزویربگسل ز هم این نژاد و پیوند/برکن ز بن این بنا، که بایداز ریشه بنای ظلم برکند/زین بی‌خردان سفله بستانداد دل مردم خردمند

پمبا دورجی در تاریخ ۲۳ مهٔ ۲۰۰۳ توانست پس از ۱۲ ساعت و ۴۶ دقیقه خود را به بالای کوه اورست برساند.با وجود این سه روز بعد رکورد او توسط لاکپا گلو که با زمان ۱۰ ساعت و ۴۶ دقیقه خود را به قله رسانده بود شکسته شد.رقابت بین این دو نفر سبب شد تا مسئولان نپالی به منظور تأیید مدت‌زمان صعود هر یک از آن‌ها مجبور به صرف چند ساعت وقت شوند زیرا پمپا دورجی با تسلیم شکایتی به وزارت گردشگری نپال خوهان اثبات درستی این رکورد جدید شده بود.در تاریخ ۲۰ مهٔ ۲۰۰۴، پمبا دورجی توانست با شکستن رکورد رقیب خود به میزان بیش از ۲ ساعت، اورست را در مدت ۸ ساعت و ۱۰ دقیقه صعود کند، این مدت‌ زمان در نوع خود شاهکاری بزرگ محسوب می‌شد با وجود این تا زمان تأیید آن از سوی وزارت گردشگری نپال در سپتامبر همان سال، دوازده نفر از نپالی‌های صعودکننده به اورست از جمله لاکپا گلو، این رکورد را غیر واقعی می‌دانستند و معتقد بودند که با توجه به شرایط بسیار بد جوی در آن روز، پمبا دورجی حتی به قله هم نرسیده است.آن‌ها حتی پس از تأیید وزارت گردشگری نیز عنوان کردند که مدارک ارائه‌شده از سوی پمبا باز هم نمی‌تواند ادعای او مبنی بر صعود به قلهٔ اورست را ثابت نماید.پمپا دورجی همچنین پس از خود درصدد آن بود تا با کسب اجازه‌ای ویژه از مقامات نپالی که صعود به اورست را برای افراد زیر ۱۶ سال ممنوع کرده‌اند، پسر خردسالش را که در آوریل ۲۰۱۱ ده ساله می‌شد، جوانترین فاتح اورست ساخته و رکورد جردن رومروی آمریکایی را که در سن ۱۳ سالگی اورست را صعود نمود بشکند، اما وزارت گردشگری به او هشدار داد که نمی‌تواند پسرش را با خود برای صعود به قله همراه سازد.●منبع: ویکی پدیا

در ۲۴ مارس سال ۱۹۴۸ در شهر کاتویک در خانواده ی فقیر لهستانی پسری به دنیا آمد که بعدها فصل نوینی در تاریخ کوهنوردی گشود.یرزی کوکوچکا” که دوستانش او را یورک(yorek) صدا می کردند بدون شک بهترین کوهنورد تمام تاریخ می باشد. زمانی که او پا به سرزمین ناشناخته ها در هیمالیا و قراقروم گذاشت کوه ها یکی پس از دیگری برای او سر تعظیم فرود آوردند.کوکوچکا به قدری قدرتمند و نابغه بود که هر کوهی را اراده می کرد از آن بالا می رفت. او نه تنها به صعود از مسیرهای نرمال اعتقادی نداشت بلکه به صعود در فصل عادی نیز اعتقاد نداشت . همه ای اینها از کوکوچکا افسانه ای رقم زد ، افسانه ای که هنوز بعد از سال ها کسی به نزدیکی افتخارات او هم نرسیده است.بسیاری از کارهایی که او انجام داده برای اولین بار و آخرین بار بوده و قبل و بعد از او هیچ کوهنورد دیگری به فکر انجام آنها هم نرفت.در ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۷ او بعد از رینهولد مسنر دومین شخصی شد که همه قلل هشت هزاری را صعود کرد. همچنین کوکوچکا اولین کوهنوردی می باشد که ۴ قله هشت هزار متری را در زمستان صعود کرده است. برخی صعود های او در هشت هزاری ها برای همیشه تاریخ ساز شدند. صعود او به K2 از مسیر جدید که به مسیر لهستانی ها معروف شد هرگز در تاریخ کوهنوردی تکرار نشد و این تنها یکی از کارهای شاخص او بود.او به جز اورست تمامی قله ها را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد.کوکوچکا در لهستان به سختی کار می کرد و تامین هزینه و مخارج صعودهایش بسیار مشکل داشت. او از اینکه مجبور بود سخت کار کند اما رینهولد مسنر بدون هیچ دغدغه مالی مشغول تمریناتش بود و به فتوحاتش ادامه می داد؛ ناراحت بود.یکی دیگر از کارهای کوکوچکا که او را از سایر کوهنوردان متمایز می کند صعود او به هر ۱۴ قله هشت هزاری در زمان باور نکردنی ۷ سال و ۱۱ ماه و ۱۴ روز است.همینطور کوکوچکا تنها کوهنوردی در دنیا می باشد که توانسه دو قله ی هشت هزاری را در یک فصل و در یک زمستان صعود کند.حاصل تلاش های کوکوچکا در هیمالیا و قراقروم گشایش ۱۰ مسیر جدید و ۴ صعود زمستانی می باشد.کارنامه پر افتخار کوکوچکا در هشت هزاری ها:●۱۹۷۹– لوتسه ●۱۹۸۰– اورست ●۱۹۸۱– ماکالو ●۱۹۸۲–برودپیک ●۱۹۸۳–گاشربروم ۲ ●۱۹۸۳– گاشربروم ۱ ●۱۹۸۴–برودپیک ●۱۹۸۵– داهولاگری ●۱۹۸۵– چوآیو ●۱۹۸۵– نانگاپاربات ●۱۹۸۶– کانچن جونگا ●۱۹۸۶– کی 2 ●۱۹۸۶– ماناسلو ●۱۹۸۷– آناا ●۱۹۸۷– شیشاپانگما ●۱۹۸۸–آنااکوه لوتسه تنها کوهی بود که کوکوچکا از مسیر نرمال در فصلی غیر زمستان صعود کرد. بنابراین او تصمیم که شاهکار خودش را کامل کند. در سال ۱۹۸۹ بار دیگر به هیمالیا برگشت و این بار دیواره مخوف جنوبی لوتسه را هدف گرفت.او در کاتماندو طناب انفرادی ۶ میلیمتر دست دومی را از تیم های کوهنوردی که آنجا بودند خریداری کرد. در ارتفاع ۸۲۰۰ متری دیواره جنوبی لوتسه در طول آخر مسیری که در آن روز قصد صعود داشت ، چند متر آخر را با همان طناب انفرادی صعود کرد و ناگهان طناب مستعمل پاره شد.کوکوچکا چندین متر سقوط کرد و دنیا یکی از بهترین کوهنوردانش را برای همیشه از دست داد تا داستان های او و فتوحاتش مانند افسانه های قدیمی نسل به نسل بین کوهنوردان رد و بدل شود. داستان یکی از بهترین کوهنوردان تمام دوران در کوهی که از آن شروع کرده بود ، به پایان رسید.دیواره جنوبی لوتسه بعد از آن هرگز صعود نشد و شاید هیچ وقت دیگر هم صعود نشود.جمله ی معروفی از رینهولد مسنر در مورد کوکوچکا وجود دارد:درسته که من اولین هستم اما بدون شک تو بهترینی”شاید در واقعیت مسنر چنین جمله را به کار نبرده باشد اما حتی اگر چنین هم باشد ، بی شک کوکوچکا افسانه ایست تکرار نشدنی و کوهنوردیست بزرگ.●منبع: 5610m.com

دنیس ویکتورویچ اروبکو کوهنورد نامدار روس و شهروند قزاقستان و لهستان متولد ۲۹ ژوئیه ۱۹۷۳ است. دنیس با ۱۹ صعود هشت هزاری، دو صعود هشت هزاری زمستانی (ماکالو و گاشربروم ۲)، گشایش ۴ مسیر جدید در هیمالیا(برودپیک، ماناسلو، چوآیو و کانگجن چونگا)، صعود به همه کوه های هشت هزاری بدون کپسول اکسیژن، یک کلنگ طلایی و ۳ کلنگ طلایی آسیا از پرافتخارترین کوهنوردان جهان است.دنیس هشتمین انسانی است که بدون استفاده از کپسول اکسیژن مصنوعی تمامی ۱۴ قله بالای هشت هزار متر را صعود کرد. اروبکو در انجام صعودهای سرعتی نیز از توانایی فوق العاده ای برخوردار است. او در سال ۲۰۰۶ در مسابقات سرعت کوه البروس(بام اروپا) با زمان ۳ ساعت و ۵۵ دقیقه این کوه را صعود کرد و برنده این رقابت شد. نفر دوم این مسابقه ۴۰ دقیقه بعد از دنیس به قله رسید. او همچنین رکورد دار صعود سرعتی کوه خانتانگری به ارتفاع ۷۰۱۰متر است. دنیس در مدت زمان ۱۲ساعت و ۲۱ دقیقه (از کمپ اصلی تا کمپ اصلی) این کوه را صعود کرد.کارهای خارق العاده دنیس اروبکو به همین ها محدود نمی شود. او در سال ۱۹۹۹ فقط در مدت ۴۲ روز به پنج قله ی بالای هفت هزار متری شوروی سابق صعود کرد و تبدیل به کسی شد که در کوتاه ترین زمان ممکن عنوان پلنگ برفی را کسب کرده است.دنیس اروبکو از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۸ حداقل ۶ بار به شکل رسمی برنامه شخصی صعودهایش در کوه های هشت هزاری را به تعویق انداخته است تا به سایر کوهنوردان کمک کند.سال ۲۰۰۱ در لوتسهدر این سال دنیس اروبکو دومین تلاش خود برای تراورس اورست به لوتسه را به همراه سیمون مورو انجام داد. زمانیکه او در منطقه بود کوهنورد لهستانی آنا چروینسکایا در ارتفاع ۸۲۰۰ متری بر اثر یخ زدگی نیاز به امداد پیدا کرد. دنیس او را تا کمپ ۴ به ارتفاع ۸۲۰۰ متر منتقل و برنامه تراورس خود را متوقف کرد. در همین برنامه بعد از امداد رسانی او فقط به کوه لوتسه از مسیر نرمال صعود کرد اما در سال ۲۰۰۹ از مسیری جدید به این کوه صعود کرد.سال ۲۰۰۲ در شیشاپانگماپاییز این سال عده ای از کوهنوردان قزاقستان به همراه دو کوهنورد دیگر به قله شیشاپانگما صعود کردند. در بازگشت کوهنورد اسلونیایی همراه تیم درون شکافی یخی سقوط کرد. تیم قزاقستان از جمله دنیس اروبکو او را نجات می دهند و تا کمپ ۶۱۰۰متر منتقل می کنند.سال ۲۰۰۲-۲۰۰۳ در k2در زمستان ۲۰۰۲-۲۰۰۳ دنیس عضو اکسپدیشن زمستانی لهستانی ها به سرپرستی کریستف ویلیچکی بر روی کوه k2 بود. در جریان این صعود در ارتفاع ۷۷۵۰ متری همنورد وی مارسین کاچکان دچار ارتفاع زدگی شد. دنیس او را به تنهایی تا کمپ ۳ و با ملحق شدن کریستف ویلیچکی از کمپ ۳ او را در همان شب تا کمپ اصلی منتقل کردند تا تحت درمان قرار گیرد.سال ۲۰۰۳ در برودپیکدر این سال دنیس به همراه تیمی از کوهنوردان قزاقستان برای صعود کوه های نانگاپاربات، برودپیک و k2 در یک فصل وارد قراقروم شدند. بعد از صعود نانگاپاربات آنها به برودپیک رفتند. تیم قزاقستان در ارتفاع ۷۲۰۰ متری درون چادر منتظر صعود نهایی قله در روز بعد بود. در همین روز کوهنورد فرانسوی کریستف لافیل به شکل سبک بار و آلپی به قله صعود کرد. او در بازگشت به دلیل بدی هوا و ارتفاع زدگی به امداد نیاز پیدا کرد. کوهنوردان قزاقستان درون چادر خود به او پناه دادند و در روز بعد دنیس اروبکو او را تا کمپ اصلی همراهی کرد و سه کوهنورد دیگر به قله صعود کردند. دنیس اروبکو اما در روز بعد مجدد از کوه بالا رفت و به قله برودپیک صعود کرد.سال ۲۰۰۸ در آناادر طی چند سال کوهنوردی در هیمالیا دنیس با کوهنورد اسپانیایی ایناکی اوچوآ دوست شده بود. دنیس اروبکو خسته از صعود کوه ماکالو درون تخت خود در هتلی در کاتماندو در حال استراحت بود که ساعت ۵ صبح توسط مینگما شرپا از خواب بیدار می شود. به او خبر می رسد که دوستش در ارتفاع ۷۴۰۰متری آناا(کمپ ۴) مستقر شده و قادر به پایین آمدن نیست. دنیس بلافاصله با یک کوله سبک سوار بر هلیکوپتر به کمپ اصلی آناا می رود. در همان روز به همراه دن بویی و با تجهیرات اکسیژن تا کمپ ۲ و فردای آن روز به ارتفاع ۷۴۰۰ متری آناا می رسند اما با پیکر بی جان ایناکی مواجه می شوند.سال ۲۰۱۸ در نانگاپارباتدنیس اروبکو در زمستان این سال مشغول تلاش زمستانی بر روی کوه k2 به سرپرستی کریستف ویلیچکی بود. همزمان الیزابت روول و تومک مکیویچ در نانگاپاربات بعد از صعود زمستانی به قله دچار حادثه می شوند. خبر حادثه به گوش تیم k2 می رسد و ۴ کوهنورد از جمله دنیس اروبکو در فاصله یک روز از زمستان k2 با پرواز هلیکومتر به کمپ اصلی نانگاپاربات می روند. او به همراه آدام بیلیچکی با صعود شبانه تا ارتفاع ۶۰۰۰ متری این کوه الیزابت روول را تا کمپ اصلی این کوه همراهی می کنند.●منبع: سایت گروه کوهنوردی سپهر

گرلینده کالتنبرونر، کوهنورد اتریشی است.او در اوت ۲۰۱۱، پس از ادورن پاسابان، به عنوان دومین زنی که توانسته به ۱۴ قله هشت‌هزارمتری صعود کند، معرفی شد.او نخستین زنی است که این ۱۴ قله را بدون اکسیژن و کمک باربر، فتح کرده است.او در سال ۲۰۱۲ جایزه معتبر کاشف سال را از نشنال جئوگرافیک دریافت کرد.او به کوهنوردی از سنین پایین رشد کرد و او در ۱۳ سالگی، تورهای صعود ورزشی را کامل کرد. او همچنان که آموزش پرستاری را در وین پی می‌گرفت، به افزایش مهارت‌هایش با تمرین در تورهای مختلف اسکی، صخره‌نوردی و یخ‌نوردی می‌پرداخت.در ۳۲ سالگی، از نانگا پاربات چهارمین قله هشت‌هزارمتری، بالا رفت و پس از آن، تصمیم گرفت به صورت تمام‌وقت به کوهنوردی بپردازد.او تمام این قله‌ها را بدون اکسیژن فتح کرده و از این بابت، او اولین زنی است که توانسته چنین کند.اوه اون-سان مدعی شد که او، اولین زنی است که توانسته تمام ۱۴ قله را فتح کند. با این‌همه، ادعای اوه اون-سان، با توجه به مناقشه بر سر صعودش به کانگچنجونگا رد شد و این افتخار به ادورن پاسابان و پس از او، به کالتنبرونر رسید.کالتنبرونر در ۱۲ جولای ۲۰۰۷، برود پیک را به همراه پاسابان فتح کرد، او اول مه ۲۰۰۸، دهالاگیری را فتح کرد؛ چنان‌که پاسابان نیز چنین کرد.در این زمان، هر دوی آن‌ها، برای این‌که اولین زن صعودکننده به هر ۱۴ قله باشند، تلاش می‌کردند. در ۶ اوت ۲۰۱۰، فردریک اریکسون به کالتنبرونر پیوست تا باهم کی۲ را فتح کنند.او در حین صعود، ۱۰۰۰ متر سقوط کرد و درگذشت. کالتنبرونر که شاهد سقوط او بود، صعودش را ناتمام رها کرد.او پیش از آن صعود، شش مرتبه برای فتح کی۲ تلاش کرده بود.او بالاخره در ۲۳ اوت ۲۰۱۱، در تلاش هفتم برای صعود به کی۲، به موفقیت دست یافت و صعودش به ۱۴ قله را کامل کرد، نشنال جئوگرافیک از این صعود حمایت می‌کرد و گزارش نفس‌گیری از صعود حماسی او از دیواره شمالی کی۲، منتشر کرد.فهرست صعودها:●۱۹۹۸–چو ایو ●۲۰۰۱–ماکالو ●۲۰۰۲–ماناسلو ●۲۰۰۳–نانگا پاربات ●۲۰۰۴–آناا ●۲۰۰۴–گاشربروم ۱●۲۰۰۵–شیشاپانگما ●۲۰۰۵–گاشربروم ۲ ●۲۰۰۶–کانگچنجونگا ●۲۰۰۷–برود پیک ●۲۰۰۸–دهالاگیری ●۲۰۰۹–لهوتسه ●۲۰۱۰–کوه اورست ●۲۰۱۱–کی۲*منبع: ویکی پدیا

ادورن پاسابان، زاده ۱ اوت ۱۹۷۳، کوه‌نورد اسپانیایی اهل باسک و از ایالت گیپوزکو است.او در ۱۷ می ۲۰۱۰، بیست و یکمین نفر و نخستین زنی شد که تمام ۱۴ قلهٔ ۸۰۰۰ متری را صعود کرده است. اولین صعود ۸۰۰۰ متری او ۹ سال پیش از آن، در تاریخ ۲۳ می ۲۰۰۱ و بر روی کوه اورست انجام گرفت.در ۱۸ می ۲۰۰۹، او نخستین زنی بود که ۱۲ قلهٔ ۸۰۰۰ متری را صعود کرده بود و در ۱۷ آوریل ۲۰۱۰ او آناا را هم به رکوردهای پیشین خود افزود و پس از آن دست به صعود شیشاپانگما زد و به این ترتیب، چالش او به پایان رسید.فهرست صعودها:●۲۳ مه ۲۰۰۱-اورست ●۱۶ مه ۲۰۰۲-ماکالو ●۵ اکتبر ۲۰۰۲-چو ایو ●۲۶ مه ۲۰۰۳-لهوتسه ●۱۹ ژوئیه ۲۰۰۳-گاشربروم ۲ ●۲۶ ژوئیه ۲۰۰۳-گاشربروم ۱ ●۲۶ ژوئیه ۲۰۰۴-کی۲ ●۲۰ ژوئیه ۲۰۰۵-نانگا پاربات ●۱۲ ژوئیه ۲۰۰۷-برود پیک ●۱ مه ۲۰۰۸-دهالاگیری ●۵ اکتبر ۲۰۰۸-ماناسلو ●۱۸ مه ۲۰۰۹-کانگچنجونگا ●۱۷ آوریل ۲۰۱۰-آناا ●۱۷ مه ۲۰۱۰-شیشاپانگما*منبع: ویکی پدیا

هومن آپرین متولد ۱۳۲۵ تهران، از کودکی و نوجوانی به کوهستان علاقمند بود. در ۱۶ سالگی بسیاری از قله‌های اطراف تهران را صعود کرد. سال ۱۳۵۵ برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در رشته نقشه‌برداری فارغ‌التحصیل شد. استخدام در شرکت‌های اکتشاف نفت فرصتی برای او فراهم ساخت که به مناطق متنوع کوهستانی در آمریکا مراجعه کند همزمان کوهنوردی و سنگ‌نوردی را در مناطق مختلف ادامه داد و با کوهنوردان برجسته‌ای آشنا شد.از سال ۱۳۶۵ به‌عنوان راهنمای مسیرهای کوهستانی فعالیت داشت و به‌تدریج به منطقه هیمالیا عزیمت و برنامه‌هایی را اجرا کرد.سال ۱۹۸۵ تجربه سختی را در صعود به نانگابارپات از سر گذراند، سپس در سال‌های بعد چند قله دیگر را در هیمالیا صعود کرد. وی سرپرستی تیمی را به‌عهده داشت که اولین صعود به دیواره جنوب شرقی آمادابلام را انجام داد، این مسیر به نام آپرین نامگذاری شده است.اکتبر ۱۹۹۰، او در مقام راهنمای یک تیم آمریکایی موفق به صعود اورست شد.آپرین شرکتی به نام هیم کوه» تاسیس کرد که به اعزام تیم‌های کوهنوردی به منطقه هیمالیا می‌پرداخت.هومن آپرین اولین کوهنورد ایرانی که موفق به صعود قله اورست شد، در دهه هفتاد به میهن بازگشت، مدتی با دوستان سابق و کوهنوردان کشور گذراند و به قله دماوند صعود کرد. او هماهنگی‌هایی برای تشکل تیم ایرانی جهت صعود به اورست به عمل آورد که به نتیجه مطلوب نرسید. هومن آپرین تابعیت ایرانی-آمریکایی اشت و تا آخرین روزهای عمر پرتلاش خود، عکس‌ها و خاطرات ایران را عزیز می‌داشت. وی در اردیبهشت ۱۳۹۴(۲۰۱۵) در آمریکا چشم از جهان فرو بست.

سلام

این وبلاگ از زمان راه اندازی همواره در تلاش بوده که اطلاعات مفیدی از کوه و کوهنوردی تقدیم تمام دوست داران این شاخه کند

به دلیل پاندمی کرونا در سالی که گذشت و بارکاری بسیار زیاد مدیر وبلاگ به خاطر شیفت های کاری بسیار فشرده در بیمارستان فعالیت وبلاگ به گونه ای متوقف شده بود اما این به معنای پایان کار این وبلاگ نخواهد بود و این وبلاگ در آینده نزدیک فعالیت خود را دوباره و به صورت گسترده تر آغاز خواهد کرد.

با ما همراه باشید.